Τετάρτη 13 Οκτωβρίου 2010

Καλοκαιρινές αναμνήσεις της Χρύσας.

    Όλοι ήταν σκορπισμένοι μέσα στο μεγάλο διαμέρισμα. Μόνο εκείνη καθόταν μόνη της στην άδεια βεράντα της παλιάς πολυκατοικίας. Είχε πιεί λίγο παραπάνω, σύμφωνα με τις πηγές. Φαίνεται πως μιλούσε στο τηλέφωνο με κάποιο αγόρι. Φωνή δεν ακουγόταν. Το στόμα της ανοιγόκλεινε, εκφράσεις συνεχώς άλλαζε το πρόσωπό της. Όμως τριγύρω υπήρχε μόνο σιωπή. Κανείς δεν ξερει τι έλεγαν, ούτε και η ίδια. Άφησε το τηλέφωνο κάτω και κοίταξε προς το φωτισμένο λόφο. Ξαφνικά ακούστηκε ένας ήχος που θύμιζε το κουδούνι του παλιού της σχολείου. 

"ΝΤΡΙΙΙΝ."

-ναι;;

-εε..η..που είναι;

-ΠΗΔΙΕΤΑΙ 

(τουτ τουτ τουτ τουτ)

 Δεν πέρασε πολλή ώρα μέχρι που ένας παρόμοιος ήχος ακούστηκε.

"ΝΤΡΙΙΙΝ."

-τι;

-που ειναι ο ...;... 

-ΠΗΔΙΕΤΑΙ!

(τουτ τουτ τουτ τουτ)

Η κοπέλα κοίταξε με απορία το μέρος. Κάτι παράξενο υπήρχε. Την σκέψη της διέκοψε ένα τρίτο κουδούνισμα.

"ΝΤΡΙΙΙΝ." 

-ΠΗΔΙΕΤΑΙ! 

(τουτ τουτ τουτ τουτ).....

 

[True story, βασισμένο σε μια αφήγηση της Χρύσας. Αφιερομένο στην Χρλυσα, την Πηνελόπη και τον Σένιο.)

3 σχόλια: