Τρίτη 4 Οκτωβρίου 2011

Από μηχανής θεός;


ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΠΟΛΥ ΜΠΕΡΔΕΜΕΝΟ ΠΟΣΤ

Γνωστή άσχετη εισαγωγή του πόστ.
Πρώτον, άν και θα τόχετε βαρεθέι, έχω διαίσθηση γαμώτη μου!
Δεύτερον, παρατήρησα μιλώντας με μια φίλη πως τα ποστ που κάνω είναι κυρίως δύο ειδών (με μερικές εξαιρέσεις όπως αυτό και αυτό ας πούμε).
α) Βρίσιμο
β) Κλαψομούνιασμα

Που θέλω να καταλήξω? Ναι, σήμερα θα κλαψομουνιάσω λοιπόν.

Κοιτάζοντας κάτι παλαιολιθικά μειλ έπεσα πάνω σε ένα από κείνα τα ηλίθια που στέλναμε όλοι σε όλους αλλιώς ένας τυραννόσαυρος θα ερχόταν και θα μας έτρωγε τη νουτέλα. Το συγκεκριμένο όμως έλεγε κάτι που με έβαλε σε σκέψεις.

Για να μην σας βάζω να διαβάζετε 25379 σελίδες, που δεν θα το κάνατε κιόλας, θα σας πω το ρεζουμέ.

Οι άνθρωποι, λέει, έρχονται στη ζωή μας για κάποιο λόγο και για ορισμένο χρόνο. Έρχονται δηλαδή για να καλύψει κάποια επιθυμία/ανάγκη μας (ασυνείδητη ή όχι). Όταν λοιπόν αυτός εκπληρώσει αυτόν τον σκοπό, και από τη στιγμή που δεν τον χρειαζόμαστε άλλο, είναι η ώρα του να φύγει. Χωρίς να έχεις κάνει εσύ καμμία μαλακία. (Τώρα εγώ σας λέω μόνο αυτά για τα οποία συμφωνώ, προφανώς είχε και μαλακίες μέσα) Έτσι έπρεπε, τον ζήτησες, ήρθε, έκανε αυτό που ήτανε να κάνει, έδωσε αυτά που χρειαζόταν να δώσει και από τη στιγμή που δεν έχει κάποιο άλλο πράγμα να κάνει, φεύγει. 

Προσπαθώ, λοιπόν, και εγώ σαν καλό παιδί, μιας και μου φαίνεται πολύ λογικό το παραπάνω και μπορώ να πω ότι ασπάζομαι αυτήν την άποψη, να το εφαρμόσω, να μπορέσω δηλαδή να κατανοήσω πως όταν μια οποιαδήποτε σχέση τελειώνει δεν είναι για κακό, απλά εξετελέσθη η αποστολή της, για να φύγει λοιπόν αυτός ο οποίος έφυγε, σημαίνει πως δεν τον χρειάζεσαι πια στη ζωή σου, όμως..

Καμμιά φορά, εγώ τουλάχιστον, νομίζω πως αυτός ο κάποιος θάπρεπε ναναι εδώ. Στην πραγματικότητα μπορεί να μην τον χρειάζομαι, αλλά ίσως τον έχω συνηθίσει, δεν ξέρω. Κι αν ήρθε τότε για να βοηθήσει με τον τρόπο του, γιατί να φύγει αμέσως? Δεν θα μπορούσε να παραμείνει ‘’βοηθώντας’’ σε άλλα ζητήματα? 

Και τι συμβαίνει με αυτούς που ήρθαν για να καλύψουν μια ανάγκη που είχαμε, όλα ήταν ονειρικά και δεν συμμαζεύεται και τώρα, αφού οι καταστάσεις άλλαξαν, δεν τον χρειαζόμαστε πια? Αυτός γιατί δεν φεύγει? Δεν εννοώ ότι μας είναι άχρηστος αλλά δεν καλύπτει πια όλες τις ανάγκες που έχουμε.

Οι ανάγκες μας αλλάζουν κάθε λίγο και λιγάκι, γιατί αυτός που στέλνει τους ανθρώπους στη ζωή μας δεν προσέχει καλύτερα ποιους στέλνει? Γιατί 8 στις 10 το ‘’κενό’’ καλύπτεται βραχυπρόθεσμα και ή που πρέπει να διώξουμε εμείς το άτομο αυτό ή που πρέπει να μένουμε με κάποια έλλειψη ή που αναγκαζόμαστε να βρούμε ένα άτομο που να καλύψει το κενό, με κίνδυνο να πληγώσουμε και να πληγωθούμε. 

Ξεκίνησα με σκοπό να γράψω πως συμφωνώ με το κειμενάκι αλλά στην πορεία μου γεννήθηκαν διάφορες απορίες (όπως φάνηκε, μιας και τα πόστ μου δεν τα κάνω προετοιμασία, σαν την έκθεση, απλά γράφω εκείνη τη στιγμή αυτό που σκέφτομαι) και βρήκα κενά στην θεωρία. Εγώ,εν τέλει, πιστεύω πως ισχύει, αλλά όπως οι περισσότερες θεωρίες για τη ζωή των ανθρώπων, έχει κι αυτή τα κενά της.

(όχι, αυτό το πόστ δεν πάει κάπου συγκεκριμένα, αμέσως εσυ!)





Non di scordar ma di me... αντίο :)

2 σχόλια:

  1. Μοιάζει πραγματικά αληθινό... Μοιάζει να ισχύει. Είναι όμως πραγματικά έτσι; Μήπως τα κενά της θεωρίας την καθιστούν άχρηστη;

    ΑπάντησηΔιαγραφή