Μιλώντας με σχέδιο

Τώρα εμένα βασικά άλλα με απασχολούν αλλά γι αυτό είπα ότι θα γράψω.

(μωρέ και για το άλλο θα γράψω, που θα πάει)

Βγαίνω που λέτε σήμερα από την αίθουσα εξέτασης όπου έγραφα τελευταίο μάθημα(γιουχου), επιλεγόμενο. Κατεβαίνοντας τις σκάλες λοιπόν βλέπω έναν φίλο μου ο οποίος έδινε ελεύθερο σχέδιο, να κρατάει το σχέδιό του και να κατευθύνεται προς την αίθουσα εξέτασης προφορικών.

Οπότε, εγώ είμαι σε φάση ‘’τι-στο-διάβολο-πάει-να-κάνει-με-το-σχέδιο-στα-προφορικά’’;

Ως αθεράπευτα κουτσομπόλα περίεργη έτρεξα να τον ρωτήσω που πάει με το σκίτσο παραμάσχαλα και εκεί ήταν που το άκουσα

‘’πάω να δώσω προφορικά ‘’

Εκείνη τη στιγμή μπορώ ειλικρινά να σας πω πως το αίμα μου πάγωσε, κρύος ιδρώτας με έλουσε και ένιωσα τη γη να σείεται μέσα κάτω από τα πόδια μου. 

Και ιδού το ερώτημα : ΠΟΙΟΣ ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ, ΤΡΟΜΕΡΑ, ΤΕΡΜΑ ΜΑΛΑΚΑΣ ΠΑΝΕΞΥΠΝΟΣ ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΤΗΝ ΠΡΟΦΟΡΙΚΗ ΕΞΕΤΑΣΗ ΣΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΣΧΕΔΙΟΥ???

Δηλαδή, το σκεφτήκανε πολύ? ΕΙΝΑΙ ΛΟΓΙΚΟ ΓΑΜΩΤΗ ΜΟΥ??

Ας υποθέσουμε ότι δέχομαι να δίνουν προφορικά έκθεση (άλλο κουλό κι αυτό, όχι τόσο), γεωμετρία και άλλα τέτοια ωραία γιατί εκεί ντάξει, δεν ξέρω κιόλας, λογικά θα υπάρχουν πράγματα που ο χ,ψ,ω, εξεταζόμενος θα μπορέσει να αναπτύξει καλύτερα με τον προφορικό λόγο. ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΙ ΣΚΑΤΑ ΘΑ ΠΕΙΣ?

Όχι πείτε μου, είμαι παράλογη??

Υ/Γ μαρούλι, το ξέρω, σου χρωστάω το πρώτο κεφάλαιο από  το αριστούργημα