Αχαριστία

Να μαστε λοιπόν, μετά τις καλοκαιρινές διακοπές, ανανεωμένοι και με καλύτερη διάθεση αλλά πάντα με νεύρα για κάτι.  Κι όμως, πιστέψτε το, σήμερα δεν θα σας μιλήσω για γκόμενους. Σήμερα έχω νεύρα με τα παιδιά του σχολείου μου. Ας το πάρουμε απ την αρχή όμως.

Πηγαίνω σε ένα από τα καλύτερα πειραματικά της Αθήνας. Σε περίπτωση που δεν γνωρίζετε τι-σκατά-είναι-αυτό-το-πειραματικό, το πειραματικό (με λίγα λόγια) είναι ένα σχολείο στο οποίο πολλοί νόμοι που αποφασίζονται για την παιδεία (π.χ. καινούρια βιβλία) δοκιμάζονται πρώτα εκεί (ναι ναι, πείτε τη μαλακία σας, πειραματόζωα) και παίρνει καθηγητές με μεταπτυχιακά κλπ κλπ αλλά κατά κύριο λόγο ο τίτλος είναι διακοσμητικός. Παράλληλα, στα πειραματικά συνήθως υπάρχουν περισσότερες ευκαιρίες για τα παιδιά να ασχοληθούν με προγράμματα, πέρα από τις 7 ώρες μαθήματος.

Λέω, λοιπόν, ότι τα παιδιά στο σχολείο μου (το 97% δηλαδή) ήτανε και σε πειραματικό γυμνάσιο, κάτι που σημαίνει ότι δεν έχουν ζήσει στο πετσί τους τι ακριβώς θα πει ελληνικό δημόσιο μπουρδέλο σχολείο. (Εγώ βέβαια, γυμνάσιο πήγαινα στο κωλοχανείο της γειτονιάς μου)

Κάθομαι, λοιπόν, που λέτε, μαζί με συμμαθητές μου και μιλάμε και συνεχώς τους ακούω να λένε πράγματα σαν ‘’πω σιγά τη μαλακία το σχολείο μας’’ ή ‘’μπουρδέλο είναι μωρέ’’ ή ‘’απ’ τα χειρότερα σχολεία’’. ΝΑΙ ΡΕ ΜΑΛΑΚΑ, ΑΝ ΕΧΕΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΣΑΝ ΚΑΙ ΣΕΝΑ, ΕΤΣΙ ΘΑ ΚΑΤΑΝΤΗΣΕΙ. Είχες και στο χωριό σου 3 αίθουσες υπολογιστών, 2 πολυμέσων, ξεχωριστό εργαστήρι για φυσική-χημεία-βιολογία, ΕΚΦΕ, κλειστό γυμναστήριο, ΓΡΑΣΕΠ, βιβλιοθήκη και αίθουσα σχεδίου? Είχες? Γιατί σε πληροφορώ ΚΑΝΕΝΑ ‘’ΝΟΡΜΑΛ’’ ΣΧΟΛΕΙΟ ΔΕΝ ΕΧΕΙ.

Αν μου έλεγες πριν 3 χρόνια, τότε στα ηρωικά χρόνια του γυμνασίου, ότι δημόσιο σχολείο θα είχε αυτές τις πολυτέλειες θα γελούσα με την ψυχή μου. Ξέρεις γιατί?

Γιατί το δικό μου σχολείο, όπως και όλα τα υπόλοιπα, είχε μια αίθουσα υπολογιστών, μια αίθουσα φυσικοχημειοβιολογίας με ελάχιστα υλικά κλπ και το χειμώνα ξεπαγιάζαμε στο προαύλιο την ώρα της γυμναστικής. Γιατί το μόνο πρόγραμμα που έκανα εγώ ήταν η αγωγή υγείας και στο πειραματικό το πρόβλημά μου είναι που ο αριθμός των προγραμμάτων είναι τόσο μεγάλος και δεν προλαβαίνω να κάνω όσα θέλω γιατί οι ώρες συμπίπτουν. Γιατί εγώ 3^η γυμνασίου πήγα εκδρομή ολοήμερη στο μεγάλο πεύκο και το γυμνάσιο του πειραματικού πήγε Ιταλία, ενώ εγώ χάρις το πειραματικό πήγα Φινλανδία, Ισπανία, Σύρο και Κρήτη (+κάποιες ολοήμερες εκδρομές σε Πάρνηθα κλπ). Σε δύο χρονιές.

Γιατί στο πειραματικό έχω την ευκαιρία να ασχοληθώ με το θέατρο( θεατρική ομάδα). Να γνωρίσω συγγραφείς από κοντά και να συζητήσω μαζί τους (Συνομιλώντας με λογοτέχνες), να συνδυάσω τη λογοτεχνία με τα θετικά μαθήματα( Μαθηματικά και λογοτεχνία), να αναλύσω τα εκπαιδευτικά συστήματα άλλων χωρών (Σύγκριση εκπαιδευτικών συστημάτων), να ασχοληθώ με το περιβάλλον (Περιβαλλοντική), να μάθω πως και να συμμετάσχω στη δημιουργία μιας κινηματογραφικής ταινίας (πρόγραμμα κινηματογράφου). Αυτά ήταν τα πρώτα προγράμματα(ναι, έχει κι άλλα!) που μου ήρθαν στο μυαλό και ‘’τρέχουν’’ στο πειραματικό. U mad?

Οκ, προφανώς αυτό δεν σημαίνει ότι είναι ένα τέλειο σχολείο. Και προβλήματα υπάρχουν και μέτριοι καθηγητές (ε όσα μεταπτυχιακά και να κάνεις, άμα δεν τοχεις..) και και και. Αλλά σκέψου πόσα περισσότερα έχεις σε σχέση με τα πιο πολλά παιδιά της χώρας. Και εν τέλη, το θεωρώ τεράστια αχαριστία το λιγότερο.

Μην ξανακούσω λοιπόν τίποτα σε φάση πειραματικό σάκς γιατί θα σας στείλω σούμπιτους στο 14^ο Αθηνών να δείτε τη γλύκα!