Δευτέρα 19 Μαρτίου 2012

Όπως στις ταινίες



   Το πρόβλημα είναι ότι δεν παίζει μουσική πίσω από τις πιο ιδιαίτερες στιγμές μας, όπως στις ταινίες. Μα εμένα δεν με νοιάζει, γιατί, κάθε φορά που μου μιλάς και τα χείλη μας σχεδόν αγγίζονται μεταξύ τους, κάθε φορά που παράμερα με κρατάς και με φιλάς, εγώ μπορώ να το ακούσω. Αλήθεια μπορώ. Μπορώ και ακούω κάθε μουσική που θέλω κι έτσι η στιγμή γίνεται η δική μου σκηνή από ταινία. Μπορώ και απομονώνω όλους τους υπόλοιπους ήχους που ενοχλούν το σκηνικό μου και κάθε φορά να βάζω τη μελωδία αυτή. Αυτή που θα ακούγεται κάθε φορά που θα με φιλάς, αυτή που θα ακούγεται κι όταν θα κάνουμε έρωτα. Κι εκείνη η στιγμή θα είναι καλύτερη από κάθε ταινία που έχεις δει. Από κάθε σκηνή..