Παρασκευή 24 Ιουνίου 2011

Κλεφτά φιλιά

Γιατί όταν οι άνθρωποι κάνουν σχέδια, ο θεός τους βλέπει και γελά.

Θυμάστε τι σας έλεγα για την διαίσθηση? Αυτό που ό,τι κι αν είναι να συμβεί με κάποιο τρόπο μέσα μου το ξέρω?

Μαλακίες σας έλεγα. ΑΥΤΟ δεν το περίμενα.

Και δεν είναι ότι ήμουν αρκετά κοντά εν πάσει περιπτώσει. Μιλάμε για χιλιόμετρα απόσταση από αυτό που συνέβη. 

Και, επίσης, δεν είναι ότι έκανα κάτι εγώ, ίσως και για πρώτη φορά στη ζωή μου δεν έφταιγα εγώ.
Ποιος έφταιγε? ΕΣΥ.
Γιατί? Γιατί δεν μπήκα εγώ στην ζωή σου γλυκό μου να την κάνω άνω κάτω στο άκυρο.
Ούτε σου μίλησα πρώτη.
Ούτε θέλησα να σου πω αυτά που άκουσα (ή και διάβασα) από σένα.
ΕΣΥ το ξεκίνησες. 

Και ήξερες. Ήξερες πολύ καλά τα ‘’ρίσκα’’. Αλλά, στα παπάρια σου τι θα γινόταν μετά.
Ήρθες ανενόχλητος, μίλησες, έπραξες και μετά έκανες τον μαλάκα την αθώα περιστερά. 

Οκ, ας μην τα ισοπεδώσω όλα.
 Έφταιξα κι εγώ.
 Έφταιξα που σε άκουσα.
 Έφταιξα που σε άφησα να το συνεχίσεις.
 Έφταιξα που, ενώ ήξερα αυτή τη ‘’μικρή’’ λεπτομέρεια που έκανε τη διαφορά θεώρησα ότι δεν θα ήταν εμπόδιο.
 Έφταιξα που αφέθηκα σε σένα και τις σαχλαμάρες  σου τα ωραία σου λόγια, τα  βλέμματα, τα’ αγγίγματα.

Και ξέρεις τι? Δεν είμαι μόνο στεναχωρημένη, νομίζω πως πιο πολύ είμαι θυμωμένη.
Θυμωμένη με μένα για τα παραπάνω και με σένα που, ενώ ήξερες ότι το θεματάκι αυτό δεν μπορούσες να το ‘’λύσεις’’, έκανες τα αδύνατα δυνατά για να με βάλεις και μένα σε αυτό το τρυπάκι.

Απλά είναι που είχα τόσο καιρό να αισθανθώ υπέροχα και το γάμησες ήρθαν έτσι τα πράγματα.

Και εν τέλει, αφού γνώριζες, γιατί έκανες την αρχή γαμώ τον Δία μου γλυκό μου?

Λυπάμαι.

Λυπάμαι που με έκανες να αισθανθώ τόσο όμορφα και μετά με σκότωσες.

Και λυπάμαι και για σένα. Ξέρεις γιατί, πολύ καλά μάλιστα. Όχι ότι θα δεις ποτέ αυτό το κείμενο, ούτε ότι έχει τόση σημασία πια για σένα.



και αυτό, μιας και μου θυμίζει εσένα.

Πέμπτη 9 Ιουνίου 2011

Μιλώντας με σχέδιο


Τώρα εμένα βασικά άλλα με απασχολούν αλλά γι αυτό είπα ότι θα γράψω.
(μωρέ και για το άλλο θα γράψω, που θα πάει)

Βγαίνω που λέτε σήμερα από την αίθουσα εξέτασης όπου έγραφα τελευταίο μάθημα(γιουχου), επιλεγόμενο. Κατεβαίνοντας τις σκάλες λοιπόν βλέπω έναν φίλο μου ο οποίος έδινε ελεύθερο σχέδιο, να κρατάει το σχέδιό του και να κατευθύνεται προς την αίθουσα εξέτασης προφορικών.

Οπότε, εγώ είμαι σε φάση ‘’τι-στο-διάβολο-πάει-να-κάνει-με-το-σχέδιο-στα-προφορικά’’;

Ως αθεράπευτα κουτσομπόλα περίεργη έτρεξα να τον ρωτήσω που πάει με το σκίτσο παραμάσχαλα και εκεί ήταν που το άκουσα

‘’πάω να δώσω προφορικά ‘’



Εκείνη τη στιγμή μπορώ ειλικρινά να σας πω πως το αίμα μου πάγωσε, κρύος ιδρώτας με έλουσε και ένιωσα τη γη να σείεται μέσα κάτω από τα πόδια μου. 

Και ιδού το ερώτημα : ΠΟΙΟΣ ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ, ΤΡΟΜΕΡΑ, ΤΕΡΜΑ ΜΑΛΑΚΑΣ ΠΑΝΕΞΥΠΝΟΣ ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΤΗΝ ΠΡΟΦΟΡΙΚΗ ΕΞΕΤΑΣΗ ΣΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΣΧΕΔΙΟΥ???

Δηλαδή, το σκεφτήκανε πολύ? ΕΙΝΑΙ ΛΟΓΙΚΟ ΓΑΜΩΤΗ ΜΟΥ??

Ας υποθέσουμε ότι δέχομαι να δίνουν προφορικά έκθεση (άλλο κουλό κι αυτό, όχι τόσο), γεωμετρία και άλλα τέτοια ωραία γιατί εκεί ντάξει, δεν ξέρω κιόλας, λογικά θα υπάρχουν πράγματα που ο χ,ψ,ω, εξεταζόμενος θα μπορέσει να αναπτύξει καλύτερα με τον προφορικό λόγο. ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΙ ΣΚΑΤΑ ΘΑ ΠΕΙΣ?

Όχι πείτε μου, είμαι παράλογη??



Υ/Γ μαρούλι, το ξέρω, σου χρωστάω το πρώτο κεφάλαιο από  το αριστούργημα

Τρίτη 7 Ιουνίου 2011

θέλω


Ξέρεις τι θέλω?


Θέλω να τελειώνω με αυτή τη μαλακία που λέγεται σχολείο
Θέλω να έχω άπλετο χρόνο να κάνω ό,τι μου περάσει απ’ το μυαλό
Θέλω να γίνω πιο θετικός άνθρωπος
Θέλω να αφοσιωθώ στα πράγματα που μου αρέσουν
Θέλω να τρυπήσω τη μύτη μου
Θέλω να πάρω εκείνα τα παπούτσια που δεν τα είχαν στο νούμερο μου
Θέλω να συνεχίσω τις ασκήσεις υποκριτικής και το πιάνο
Θέλω να ζήσω, όχι απλά να υπάρχω
Θέλω να νοιάζομαι λιγότερο
Θέλω να διασκεδάζω περισσότερο
Θέλω να έχω υγεία
Θέλω να είμαι συνέχεια με τους φίλους μου
Θέλω να σταματήσω να είμαι τόσο ανασφαλής
Θέλω να ταξιδέψω
Θέλω να πιστέψω στους ανθρώπους
Θέλω να πιστέψω στα θαύματα
Θέλω να συγχωρέσω
Θέλω να ξεχάσω
Θέλω να είμαι ευτυχισμένη
Θέλω να ξανακούσω εκείνα τα λόγια
Θέλω να ξανανιώσω όπως τότε
Θέλω να ξεκουραστώ
Θέλω να ηρεμίσω

Θέλω πολλά ρε γαμώτο, έτσι δεν είναι;






http://www.youtube.com/watch?v=VZoHsYs-DrU

''δεν ξέρω τι είσαι.. ούτε ως που φτάνεις.. ούτε τι χώμα έχουν οι μέρες όταν έρχεσαι
δεν είμαι ο μόνος, δε είδανε κι άλλοι
να μπαίνεις μέσα στα νερά και να μη βρέχεσαι..''